Eroin Güncesi – Kanat Güner – Kitap İncelemesi

“Elimde enjektör, öylece kalakaldım” diye başlıyor Kanat hayat öykünmesine. Ne derin bir giriştir bu. Bu kelimeleri bir araya getiren Kanat Güner, Eroin Güncesi adını verdiği kitabı yazmaya başladığında henüz 27 yaşında. Bundan 21 yıldan daha uzun bir süre önce aramızda bu düşüncelere sahip bir ablamız vardı. Ben de onun girişiyle başlamayı tercih ettim.

Ölmeye karar vermişti, henüz ürememiş olması ise onun için, neyseki, iyi bir karardı. Eroin Güncesi’nde henüz ilk sayfadayken, birkaç satır ötede ne diyordu biliyor musunuz?

“Neyseki aklım hala başımda, sahneye girmem gereken yeri ayarlayamadım ama çıkmam gereken yeri biliyorum.”

Eroin Güncesi 97 Mart’ında basıldı ve kitabın yazarı Kanat Güner kitap basıldıktan yaklaşık 13 ay sonra Beyoğlu’nda bir sinemanın tuvaletinde ölü olarak bulundu. 28 yaşındaydı, ‘çıkmam gereken yeri biliyorum.’ dediği yerde miydi?

“Yaşam şeklim sayesinde veda etmem gereken pek kimse yok. Öldüğümü bilmeleri de gerekmiyor ama ben yine de birkaç satır karalayacağım.”

diyerek, bir nevi hayat öykünmesini başlattı Kanat Güner.

Eroin Güncesi’nde sigaraya on beş, içkiye çok çok daha önce başladığını anlattı ve üniversite yıllarında şunu ekledi:

“İçmek istiyorum. Düşüncelerimden yorgun düşmek istemiyorum, yaşadıklarımdan mutlu olmak istiyorum.”

“Ben mutlu olmak istiyorsam tiyatro yapmalıydım.” dedi ve üniversite yıllarında birçok tiyatro etkinliğinde yer aldı.

Yine katıldığı bir tiyatro kulübünden biriyle sevgili oldu. Ancak ikinci sınıfta kendisine el kaldırdığı için ayrılmaya karar verdi. Sadece el kaldırdığı için. Çünkü o güçlü bir kadındı veya olmalıydı.

Yine de buna benzer bir çok ilişkisi oldu. Kullanmadığı madde, konaklamadığı yer kalmadı. Üniversite yıllarında başlattığı sefil yaşamına bir sinemanın tuvaletinde noktayı koyana kadar devam etti.

Beyoğlu’nda bir sinemanın tuvaletinde kasığında iğneyle ölü bulunan Kanat Güner’in ölüm sebebi hala tartışma konusu. Ölümü bir intihar mıydı, yoksa aldığı maddeden kaynaklı bir problem miydi? ‘Çıkmam gereken yeri biliyorum’ dediği yerde miydi Kanat?

Bir zamanlar, ‘Liverpool’da punk, Hindistan’da kül, pizzanın üstünde mantar, kapılarda zil’ olmak istemiş Kanat.

“Hayal kurmak, çamaşır suyu içmek kadar zor!” diyecek kadar düşünme fırsatını bulmuş, ancak hayatın akışına kapılmaktan kurtaramamıştı kendini.

“Ölürsen ölmüş olacaksın, o kadar,” demişti bir röportajında. Kanat ölmüş mü olmuştu şimdi?

“Evet, artık bitti, perde!”